اگر باید

زخمی داشته باشم

            که نوازشم کنی

بگو تا تمام دل ام را شرحه شرحه کنم

زخمها زیبایند

و زیباتر آنکه تیغ را هم

             تو فرود آورده باشی

تیغت سِحر استو

             نوازشت معجزهو

لبخندت تنظیفی از قواره نور

و تیمارداری ات کرشمه ای میان زخم و مرهم

عشق و زخم از یک تبارند

اگر خویشاوندیم یا نه

              من سراپا همه زخم ام ...

تـــو سراپا همه انگشت نوازش باش

حسین منزوی

دارم از چشم های تو دنیا را می بینم

با لب های تو لبخند می زنم

            با دست های تو نوازش می کنم !

چنان گم گشته ام در تـــو

            که نمی توانی پیدایم کنی

مثل قطره ای که به دریا پیوسته است

شکل سایه ای که به تاریکی

            و شبیه اندوهی که به من ...

همینجا نشسته ام ...

پشت این در

از پنجره که نمی آیی !

از همینجا وارد میشوی ؛

نمیدانم کی ، اما روزی از همین جا می آیی 

            و من تا آن روز اینجا مینشینم ، همینجا  

چه فرقی میکند کجا باشم

من که جز تو چیزی نمی بینم