گفتی

 دوستت دارم

 و رفتی ...

من حیرت کردم

از دور سایه هایی

 غریب می آمد از جنس دلتنگی

            و اندوه و غربت و تنهایی و شاید عشق  ...


با خود گفتم

هرگز دوستت نخواهم داشت

            گفتم عشق را نمی خواهم

ترسیدم و گریختم ...

رفتم تا پایان هرچه که بود و گم شدم

و این ها ،

پیش از قصه ی لبخند تـــو بود!



مصطفی مستور

کاری نمی شود کرد ...

شاید بهتر بود

 سایه دستهای تو را

 قرض می گرفتم تا شبها

 از تاریکی ترسم نگیرد

اما کاری نمی شود کرد ...

سرم درد دارد

سینه ام درد دارد

            سایه ام درد دارد

تـــو را ترک کرده ام ؛

ترک کردن همیشه درد دارد

بگذار دلم را بیندازم دور ؛

            بوی عشق تو را می دهد