بوسیدمت که بفهمی

فقط یک بوسه در دنیا نیست که دچارت می کند

بوسه ای رو کردم

روی بوسه ای که منتش را می کشیدی

حالا با دست پر می روی

و بی دلهره از دست دادن ،

لب های تـــو

   روزهای قرمز تقویم منند !

برای بوسیدن شان

        باید همه چیز راتعطیل کرد !

فقط یک بار

دست پخت خدا را چشیدم

آن هم وقتی بود که ...

برای اولین بار

لب های تـــورا بوسیدم

عزیزم !

همه میدانند از دهانت

            صدای بوسه می آید

و چشم هایت

سکوت را به دریا تحمیل میکند

خوش به حالت که زنی

            و خوش به حالت که من

                                    دوست ات دارم

برلین و پاریس ،

            تهران و پراگ ...

                        فرقی ندارد!

پایتخت عشق

 همین آغوش توست ؛

            مرا در آغوش ات بگیر و ببوس

عشق

راهی‌ست برای بازگشت به خانه

بعد از کار، بعد از جنگ

            بعد از زندان ، بعد از سفر

بعد از …

من فکر می‌کنم

فقط عشق می‌تواند

            پایان رنج‌ها باشد

همینجا نشسته ام ...

پشت این در

از پنجره که نمی آیی !

از همینجا وارد میشوی ؛

نمیدانم کی ، اما روزی از همین جا می آیی 

            و من تا آن روز اینجا مینشینم ، همینجا  

چه فرقی میکند کجا باشم

من که جز تو چیزی نمی بینم

بخواب تا نگاهت کنم

               و برای هر نفس تـــو ،

بوسه‌ای بنشانم

        به طعمهر چه تو بخواهی ...

عباس معروفی

جهان برای من

             با میلاد تـــو آغاز شده

و برگهای تقویم

تنها دیوارهایی فرضی است

            که فاصله را یادآوری می کنند

تا باور کنیم بی آغوش،

            عشق افسانه ای بیش نیست

آرامم ؛

دارم به خیال تو راه می روم ،

            به حال تو قدم می زنم

آرامم ؛

دارم برای تو چای می ریزم ،

کمرنگ و استکان باریک ، پررنگ و شکسته قلم

لب بر لب ات

چنانت

 به درخت بچسبانم

 به دلتنگى

كه درخت شوى ...

كه رفتن اگر بخواهى، نتوانى !

كه بمانى ...

حوّا هم که باشی

            من آدم نمی شوم

پس بی خودی

            جای بوسه

                        سیب تعارفم نکن!

تا ابد بغض من تب زده کال است عزیز

دیدن گریه ی تمساح محال است عزیز

تا شما خانه تان سمت شمال ده ماست

قبله دهکده مان سمت شمال است عزیز

پنجره بین من و توست ، مرا بوسه بزن

بوسه از آن طرف شیشه حلال است عزیز

ما دو ریلیم به امید به هم وصل شدن

فصل گل دادن نی ، فصل وصال است عزیز

ماه من ، عکس تو در چشمه گل آلود شده

عیب از توست ، ببین ! چشمه زلال است عزیز

دام گیسوی تو بی دانه شده ، می فهمی؟!

امپراطوری تو رو به زوال است عزیز

عشق این نیست که بر گردن من حلقه زده

اینکه بر گردنم افتاده وبال است عزیز

چهارفصل است دلم منتظر پاسخ توست

لعن و نفرین به تـــو و هرچه سوال است عزیز ...

لبخند مرا بس بود آغوش لهم می کرد

آن بوسه مرا میکشت لب منهدمم می کرد


آن بوسه و آن آغوش قتاله و مقتل بود

در سیر مرا کشتن این پرده اول بود


هرکس غم خود را داشت هر کس سر کارش ماند

من نشئه ی زخمی که یک شهر خمارش ماند


یا کنج قفس یا مرگ این بخت کبوتر هاست

دنیا پل باریکی بین بد و بدترهاست 


ای بر پدرت دنیا آن باغ جوانم کو

دریاچه ی آرامم کوه هیجانم کو


بر آینه ی خانه جای کف دستم نیست

آن پنجره ای را که با توپ شکستم نیست


پشتم به پدر گرم و دنیا خود مادر بود

تنها خطر ممکن اطراف سماور بود


از معرکه ها دور و در مهلکه ها ایمن

یک ذهن هزار آیا از چیستی آبستن


یک هستی سردستی در بود و عدم بودم

گور پدر دنیا مشغول خودم بودم


هر طور دلم میخواست آینده جلو می رفت

هر شعبده ای دستش رو میشد و لو می رفت


صد مرتبه می کشتند یک بار نمی مردم

حالم که به هم میریخت جز حرص نمی خوردم


آینده ی خیلی دور ماضیِ بعیدی بود

پشت در آرامش طوفان شدیدی بود