فکر کن وقت تماشای تـــوباران بزند

چک چک چتر تو در گوش خیابان بزند

نفسم حبس شود عشق تو جرمم باشد

ابر بین من و تو میله ی زندان بزند

هیجان دارم و در سینه دلم می کوبد

در ویران شده بگذار فراوان بزند

برگ سبزی است بیا تحفه ی درویش کن این

ناز چشمی که سراز ریشه ی انسان بزند

نگرانم !‌ ولی چه باید كرد 

عشق ، دلواپسی نمی فهمد

درد من ، خط میخی است عزیز

درد من را كسی نمی فهمد !

بغض كردن میان خندیدن

تكیه دادن به كوه نامرئی

خسته ام از ضوابط عرفی

خسته ام از روابط شرعی

دوست نداشتم

       خبر رفتنت راکسی بفهمد

بغضم را در تنهایی شکستم

مثل قاصدکی که

جای بادبه باران فکر می کرد.

دلم گرفته است

مثل پنجره ای که

             رو به دیوار باز می شود

دلم گرفته است

و جای خالی دستهایت

            بر بندبند بدنم درد می کند

دلم گرفته است

و عصر جمعه بی حضور تـــو

به هر هفت روز هفته ام سرایت کرده است

دلم گرفته

روی دست خودم مانده ام 

شبیه ابری شده ام

که به شاخه ی درختی گیر کرده است

و با این حال چگونه

حتی خیال باریدن داشته باشم ؟...

 وقتی

تنها میراث برجای مانده ات

    همین بغضی ست که از تـــو

             در من ، به یادگار مانده است ...

تا ابد بغض من تب زده کال است عزیز

دیدن گریه ی تمساح محال است عزیز

تا شما خانه تان سمت شمال ده ماست

قبله دهکده مان سمت شمال است عزیز

پنجره بین من و توست ، مرا بوسه بزن

بوسه از آن طرف شیشه حلال است عزیز

ما دو ریلیم به امید به هم وصل شدن

فصل گل دادن نی ، فصل وصال است عزیز

ماه من ، عکس تو در چشمه گل آلود شده

عیب از توست ، ببین ! چشمه زلال است عزیز

دام گیسوی تو بی دانه شده ، می فهمی؟!

امپراطوری تو رو به زوال است عزیز

عشق این نیست که بر گردن من حلقه زده

اینکه بر گردنم افتاده وبال است عزیز

چهارفصل است دلم منتظر پاسخ توست

لعن و نفرین به تـــو و هرچه سوال است عزیز ...